op reis

Tijdens een zeereis in de zomer van 2015 werd ik geraakt door het overweldigende, wilde natuurschoon in het Noorden van Noorwegen, het Arctische gebied. Vooral de intense tegenstellingen die ik ervaarde tussen schoonheid en unheimlich, tussen stilte en lawaai en tussen licht en donker maakte het verlangen om één te zijn met de natuur, groot. Het idee om het denken te laten varen en op basis van gevoel de natuurervaringen over te dragen naar beeldend werk kreeg vorm.

Een gedachte die teruggrijpt naar de periode van de Romantiek. Maar nu niet als directe weergave van de ervaring, maar in een eigen beeldtaal met het doel het sublieme te verbeelden. Hiermee leg ik verband naar het gedachtegoed van filosoof Edmund Burke ( 1729-1797) ‘schoonheid en overweldiging zijn tegengesteld aan elkaar en dus complementair’.
Is die grens nog altijd zichtbaar?

Maaike

“ Ik denk dat iedereen goed moet beseffen dat we een onderdeel zijn van de natuur, en er niet los van staan.”
Peter Blake ( 1948-2001)