Vangen kan ik ’t niet. Het is meer een substantie. Dit bijzondere lichte licht dat drijft en zweeft tussen de bergen en fjorden.

Op Midzomernacht blijft boven de Poolcirkel de zon boven de horizon en is het 24 uur per dag licht.

Het laatste licht op zee, dan valt de duisternis in.

Ritmische patronen op de zee.

Vanuit de lucht valt wit licht op de zee.

Komt voort uit een reële ervaring die als fragment in mijn geheugen is opgeslagen. Na een aangename dag, volgde deze melancholiek stemmende sensatie.

Samen naar de maan kijken.