Het ritme van de oceaandeining laat de horizon constant veranderen van hoogte, vorm en kleur. Deze ervaring staat genoteerd in mijn logboek. Later in het atelier, volgt het proces van experimenten om dit beeld helder te krijgen. Laag voor laag doemt het beeld op. Het gaat al lang niet meer over het onderwerp maar over het schilderen zelf: de verf en de kwast streek. Het werk verbeeld niet de echt zee, maar een suggestie ervan.
Hoor het zacht ruisen van de zee erbij!

Donkere wolken tijdens de passage van de Noordpoolcirkel op 66o 33’.

Wat een onregelmatig golfpatroon!

Oceaandeining, licht, wolken, verder niets…wát een wonderbaarlijke setting.

De zee is grimmig vandaag.

Gefascineerd door water. Nu door het water in een oppervlakkig prachtig poeltje. Bijzonder, want normaal gesproken zoek ik naar water om de diepte in te gaan.

Herinnering aan reizen in de diepe tijd.

Passage van een onzichtbare grens op zee, de poolcirkel grens.
Hier heeft niemand haast; eindeloos niets en overal ruimte.